Fuzja Smaków: zupa krem

Pokazywanie postów oznaczonych etykietą zupa krem. Pokaż wszystkie posty

Sezon na lekkie dania chyba już można uznać za zamknięty - teraz przyszedł czas rozgrzewających zup, zapiekanek i dużych ilości sera. Po jesiennym spacerze niewiele rzeczy sprawdza się równie dobrze jak miska gorącego, gęstego kremu warzywnego, który ociepla dłonie i rozgrzewa od środka. Dzisiaj mam dla Was przepis na klasyczną zupę-krem, ale w wersji jakby luksusowej, opracowanej po rozczarowujących próbach przygotowania zup dyniowej. Dość długo nie wzbudzała mojego entuzjazmu (głównie z powodu nieumiejętnego przygotowania samej dyni, nie ukrywajmy) więc zaczęłam szukać alternatywnych opcji.

A jest to też dobra opcja, jeśli zostało Wam trochę bulionu, na wykorzystanie czeka mięso z rosołu i nie do końca wiadomo, co z nim zrobić ;)

Zazwyczaj piekę dynię przed dodaniem jej do kremu, ale w przypadku tej zupy wszystkie przyprawy dodaję na etapie podsmażania warzyw, więc wystarczy je umyć, obrać, pokroić i wrzucić do rozgrzanego garnka. Jedyne, o czym trzeba pamiętać przed przystąpieniem do gotowania to gotowy bulion; ja najbardziej lubię ten na bazie drobiu, bo mogę potem dodać mięso do gotowego dania.

Kremowa zupa z dyni z makaronem

Składniki:

1 duża pietruszka

1 średni ziemniak

3 średnie marchewki

3-4 łodygi selera naciowego

500 g dyni (używam piżmowej)

2 rozgniecione ząbki czosnku

1/2 cebuli posiekanej w kostkę

sól, pieprz

1 łyżeczka słodkiej papryki

1/2 łyżeczki ostrej papryki

kilka płatków chili

1/2 łyżeczki oregano

2 łyżki oliwy z oliwek

ok. 750 ml bulionu

ok. 100 g makaronu ugotowanego al dente

mięso z bulionu do podania

żółty ser do podania

Przygotuj warzywa: ziemniaka, marchewki, pietruszkę i dynię obierz, umyj i pokrój w średniej wielkości kostkę. Seler naciowy starannie opłucz i pokrój w półksiężyce albo kostkę.

W dużym garnku rozgrzej oliwę z oliwek. Dodaj posiekaną cebulę i rozgniecione ząbki czosnku i podsmażaj na złoty kolor. Teraz dosyp przyprawy: paprykę słodką i ostrą, oregano i płatki chili, całość wymieszaj i podsmażaj przez około minutę. Następnie dorzuć warzywa i podsmażaj przez chwilę na dużym ogniu, cały czas mieszając, by nie przywarły do dna. Warzywa podsmażaj aż lekko zmiękną, ale nadal będą jędrne - powinny nabrać złocistego koloru.

Warzywa zalej bulionem. Proponuję dodawać bulion stopniowo - zawsze łatwiej dodać trochę więcej wywaru do gotowych warzyw (a nawet zmiksowanego kremu) niż próbować go uratować, gdy jest zbyt lejący. Całość doprowadź do wrzenia, dodaj jedno-dwa ziarenka pieprzu i łyżeczkę soli (zazwyczaj dodaję więcej już po ugotowaniu). Przykryj i gotuj na małym ogniu przez ok. 30-45 minut aż warzywa będą miękkie. Gotową zupę zblenduj - możesz zdecydować się na zostawienie kawałków warzyw lub miksować ją do momentu uzyskania idealnie gładkiej konsystencji.

Czas na ostatnie dodatki: ja zazwyczaj dodaję makaron po zmiksowaniu i jeszcze przez chwilę trzymam krem na ogniu, by wszystkie składniki równomiernie się zagrzały.

Zupę przelej do miseczek i podawaj z dodatkiem mięsa i startego żółtego sera. Możesz też dodać posiekaną natkę pietruszki.

Przez tyle lat prowadzenia tego bloga udało mi się systematycznie unikać zdradzenia jednego fundamentalnego braku mojego kulinarnego repertuaru: absolutnej niemocy w zakresie przygotowywania zup. Na pewnym poziomie mogło to wynikać z faktu, że w dzieciństwie zupy zdecydowanie nie były moją ulubioną częścią obiadu; na pewnym również z tego, że podejmując różne kulinarne eksperymenty zupy zajmowały na mojej liście do zrobienia zaszczytne ostatnie miejsca. Nie bez przyczyny mówi się jednak, że ostatni będą pierwszymi – w tym roku zupy awansowały do ścisłej trójki moich ulubionych obiadowych dań. I wygląda na to, że zostaną tam na dłużej.

Tajemne arkana sztuki przygotowania rosołu odkryłam dopiero na studiach. Skróty do idealnej zupy-kremu wydeptałam sobie dopiero w ubiegłym roku. O wigilijnej grzybowej, która w rodzinie ma status potrawy wręcz legendarnej, chyba nie mam nawet odwagi poważnie myśleć. Mówiąc całkiem poważnie – podstawą praktycznie każdej zupy jest bulion.

Dla mnie notowania każdego bulionu wzrastają o stokroć, kiedy głównie opiera się on na warzywach. Bywają takie dni, kiedy w mieszkaniu zastaje nas dwudziesta pierwsza, a po całym dniu krojenie marchwi w kostkę sprawia, że prędzej już położymy się spać głodni. Krakus udostępnił mi świetny produkt – koncentrat bulionu warzywnego, a ja – z powodu wzmożonego zapotrzebowania na kremowe, rozgrzewające zupy oraz podwyższonego współczynnika ww. dni – chętnie przystałam na propozycję jego wypróbowania. Skład na butelce jest więcej niż zachęcający (zwłaszcza, gdy w perspektywie ma się TAKĄ oszczędność czasu), a po otwarciu wyczuwalny jest delikatny, choć intensywnie warzywny zapach esencji.

Tegoroczną złotą jesień mamy już chyba raczej za sobą – wieczory są coraz dłuższe, deszczowych dni jest coraz więcej, a promieni słonecznych docierających do naszego zakątka planety proporcjonalnie mniej. Dlatego do mojego jesiennego zestawu ratunkowego, poza wielkim szalem i rękawiczkami, w tym roku dołączają rozgrzewające zupy. Dziś jeden z moich ulubionych rozgrzewających wariantów jarzynowej, czyli efekt dodania jeszcze większej ilości warzyw… do warzyw.

Jesienna zupa jarzynowa (proporcje na 3 duże porcje)

2 ziemniaki

200 g brukselki

1 duża marchewka

ok. 150 g zielonej fasolki

kilka piór z zielonej części pora

ok. 250 g różyczek brokułu i kalafiora

oraz:

300 ml koncentratu bulionu warzywnego Krakus

ok. 900 ml wody

pieprz ziarnisty, ziele angielskie i gałka muszkatołowa

Do gorącej wody wlewamy bulion warzywny Krakus. W czasie, gdy zagotowuje się woda, przygotowujemy warzywa; marchewkę i ziemniaki myjemy, obieramy i kroimy w dużą kostkę. Brukselkę myjemy, zdejmujemy w razie potrzeby wierzchnie listki. Zieloną fasolkę – mrożoną zimą, świeżą latem – najlepiej jest przepłukać i odłożyć chwilowo na bok. Brokuły i kalafiora podzielić na mniejsze części, por umyć i pokroić w podłużne pasy.

Ziemniaki, marchewkę, brokuły, kalafiora i por dodajemy do bulionu, dodajemy ziele angielskie i kilka ziarenek pieprzu. Koncentrat bulionu od Krakusa jest rewelacyjnie doprawiony (ja lubię bardzo intensywne wywary, dlatego dla mnie był idealny pod względem dodatku soli). Gotujemy pod przykryciem do momentu, gdy warzywa staną się półtwarde (ok. 15-20 minut), a następnie dodajemy zieloną fasolkę. Gotujemy do miękkości (ok. 25-30 minut). Przed zmiksowaniem odlewamy ok. pół szklanki bulionu, co pozwoli nam na uzyskanie idealnej, kremowej konsystencji; możemy też wyjąć część warzyw, by przełamać gładkość zupy. Blendujemy na krem, dolewając ewentualnie bulionu. Gotową zupę przelewamy na talerze lub do miseczek, posypując po wierzchu świeżo otartą gałką muszkatołową. Zupa najlepiej smakuje wciąż gorąca, podawana ze świeżym pieczywem lub opieczonymi, maślanymi grzankami.